تنهام مثل مهره ی آخر

شاهم، ولی بدون وزیرم
بدجور زخم خورده‌ام اما
سوگند خورده‌ام که نمیرم
 
ماتم به گوشه‌ای که نبینم
پشتم به گریه های خودم بود
کوه است روبروی جهانم  
تنها صدا، صدای خودم بود