عذاب

آرزوبیرانوند

 

« عذاب »

 

 

تو سرسخت میشی ازم بگذری

 

به این راحتیها تمومش نکن

 

حلالم نکردی،نکردی ولی

 

دیگه زندگیمو حرومش نکن

 

 

عرق ریختم پای این رابطه

 

که شاید یه روزی دلت مست شه

 

من انقد بد آوردم از دست عشق

 

میترسم که هر راهی بن بست شه

 

 

واسه رد شدن از میون دلم

 

توو هر ثانیه دستو پا میزنی

 

به این نیل طوفانی از عشق تو

 

مثه موسی داری عصا میزنی

 

 

فرو رفتم انقد توو لاک خودم

 

زمان میبره از خودم در بیام

 

هنوز مرد روزای سختم،ولی

 

از آینده بی تو باید چی بخوام؟

 

 

نمیخوام ببینم عذابم شدی

 

نمیخوام ببینم عذابت شدم

 

واسه هضم این صحنه ی لعنتی

 

قدم میزنم دنیارو با خودم...

 

 

آرزو بیرانوند

 

 

 

 

تاهرگز...

"مثل ته مانده های سیگارت

از تو خاموش... از تو دلسردم

پک زدم جمعه ی لجوجت را

پک زدی عشق را... گمت کردم!

 

...که هوای تو زندگی می شد

شنبه یعنی خلاء... و من بی تو

درد بن بست پشت تصویرم

سایه تکثیر می شود به جلو

 

رنگ یکشنبه... رنگ آرامش

حس لمسی که باورم کرده

ساعت هفت... وقت دلشوره

"کاش می شد دوباره برگرده!"

 

...و دوشنبه شروع کابوس است

که به این اتفاق می چسبد

گیج تعلیق های وارونه

...و غمی رشد می کند ممتد،

 

غم یک نیمکت که تنها ماند

در غروب سه شنبه ی بلوار

سرد و کز کرده... سرد و ترسیده

سایه دیوار می شود انگار!

 

صبح فردا... حریص یک روزن

نعش یک چارشنبه ی خوشبخت !

رخنه در لحظه های امنیت

رخنه در یک تمایل سرسخت

 

سخت مثل تمامی ِ هفته

تا من و پنج شنبه ها با تو

محو لبخندهای کمرنگت

زندگی... سایه های رو به جلو..."