"واسه ی منی که حبس ابدم

  توی زندون بدون پنجره

 

 

 

غیر میله ها و دیوار سیاه

  نبوده دور و برم یه منظره

 

 

 

تو بودی که گفتی می گیری برام  

حکم آزادی از این اسارتو

 

 

 

گفتی نزدیکه رهاییمو فقط ،

 همه چیز و بسپرم به دست تو

 

 

 

اما برگشتی و جای تبرئه 

توی دستات حکم اعدام منه

 

 

 

اون همه دم زدی از رفاقتو 

 رو سفید کردی تو هر چی دشمنه

 

 

 

حالا جلاد منی و می بری 

منو پای چوبه ی بلند دار

 

 

 

واسه ی بریدن این نفسا 

نداری یه لحظه آروم و قرار

 

 

 

آدما حلقه زدن دور و برم

  غرق لذت از تماشای جنون

 

 

 

تا ببینن چه جوری جون می کنه 

یه نفر بین زمین و آسمون

 

 

 

دیگه هیچ فرقی نداره بودنم  

زیر پامو دوست داری بزن ، نزن

 

 

 

دیگه واژه های مرگ و زندگی

  هیچ کدوم فرقی ندارن واسه من

 

 

 

گفتی حرف آخرت رو هم بزن  

من فقط یه [آرزو]دارم و بس

 

 

 

تو رو آروم نذاره حتی یه دم

  یاد من موقع آخرین نفس"